۲۹ دی ۱۳۸۶

بدون شرح


می توانید بدون شرح ببینید و بخوانید

اطمینان نداشتم که بی شرح گذاشتن این مورد کار درستی باشد
حداقل
شاید بایستی می نوشتم دانشجوی زندانی آزاد باید گردد
شاید بایستی می نوشتم تا آزادی ی ِ کامل
رفقا، دوستان، فرزندان، انسانها راحت نمی نشینیم.

و یا شاید نامه ای اضافه می کردم به همه ی نامه هایی که نوشته شده
با تیتر:
نامه ای ( شاید ) سرگشاده
به رییس مجلس
به رییس قوه ی قضاییه
به رییس جمهور!
یا:
به هر کس و ناکس دیگه !؟

به نتیجه نرسیدم، به این دلیل که می دانم این حکومت هم مثل همه ی حکومت های شبیه به خود، به هیچ کدام از این زبان ها مسلط نیست. به عبارت ساده تر زبان ما ( مردم ) را نمی فهمد.
اگر سیر صعود و نزول چنین حکومت هایی را بر روی نمودار تاریخ دنبال کرده اید به نتیجه ای که من رسیده ام حتما رسیده اید.
زبان در راه رسیدن به آرمان های انسانی در مواجهه با این گونه حکومت ها غاصر است.
بنابراین بین ما ( مردم ) و این گونه حکومت ها احتمالا چیز دیگری حکم خواهد کرد وبهتر است برایشان بنویسیم:

یا هر چه زودتر زبان خلق ( بشر) می آموزید یا بمانید تا دهان های بی مصرفتان را از چرک زخم شلاق هایتان پر کنیم.

هیچ نظری موجود نیست: